2009/12/16

Itxitura...

Azkenean itxitura poltsa arruntekin egin beharrean, Ikeako poltsen bidez egitea erabaki dugu. Elementu honen materiala erresistenteagoa baita eta malgutasun gehiago izango dugu lana egiterako orduan.


2009/12/05

Plastizismoa gure proiektuan...

Definición:
  • Arte de plasmar o formar cosas.
  • Relacionado con el arte y con la técnica de modelar.
  • Que puede cambiar de forma; modularse. Muy expresivo.

ARGIAK mugimenduaren efektua aktibatzen du. Hau da edozein elementuri expresioa ematen diona; berak aktibatzen du mugimendua.

Gure proiekturako, itxitura hau erabiltzea pentsatu dugu:


Sensore batzuk dira, jendea pasatzen denean ireki egiten dira eta jendea ez dagoenean, itxita daude. Modu honetara, barne kanpo espazio lotura aldatuz joango litzateke, eraikinean barrura zoazen neurrian.


Horrela, eraikina kanpo/barne/ibilbide izatearen ideia bermatuko litzateke. Fatxadak ez lirateke guztiz itxiak eta naturarekiko erlazioa izango lukete. Goiko argiztapena zenitalaz gain hormetatik argi apur bat sartuko da bisitarien arabera aldatuko dena; egiten den ibilbidearen arabera aldatuko baita fatxadaren mugimendua.


2009/11/26

museoa 5 esalditan...


Maketaren itxitura...


Sentsazioekin jolastu nahian gabiltzanez, argiak sortzen duen sentsazioaz baliatuko gara.

Eliza batean kolorezko luzernarioek sortzen duten irudia lortu nahi dugu.

Gure estalkiaren egiturak, berez forma ematen dio proiektuari. Beraz ez dugu logikotzat ikusten itxitura baten bidez dena estaltzea. Horregatik itxitura kanpotik jarri beharrean, tarteetatik jartzea pentsatu dugu.

Material gisa, kolorezko kristalak erabiltzea da ideia nagusiena. Baina elementu industrializatu bat izan behar denez, kolorezko plastikoko poltsak erabiltzea erabaki dugu: malgutasuna ematen digu bai lortu nahi dugun forma aldeti eta baita kokapenaren aldetik ere.


2009/11/15

Uraren garrantzia...

Ostiraleko klase teorikoan Islandian urak zeukan garrantziaz hitz egiten egon ginen.
Honek burura ekarri dit, uda honetan Mexikora egindako bidaia.
Yucataneko penintsulan ere, urak berebiziko garrantzia dauka:


120km kostalde


Penintsula osoa, Gruyere gazta bat izango balitz bezala, lur azpian sortutako urezko zuloz dago josita: Cenoteak



Parke naturalak


2009/11/07

Maketa definitzen...


Airean dagoen egitura simulatzen saiatu gara. Gure entramatuak, goian behean baino dentsitate gehiago izanez, hodeiaren itxura hartzea ahalbidetzen digu.

Badakigu eraikitzeko orduan, maketatik errealitatera eramaterako orduan, ez dela lan erraza izango. Azken finean, oinarrizko egitura bat izango dugu (barne sahietsak edo arkuak) eta horietan oinarrituz sortuko da makilez osatutako egurrezko entramatua, zeinek arriostramendu gisa funtzionatuko duen eta zurruntasuna emango dion egiturari.

Baina maketa ez al da errealitatearen simulazio bat? Gerora elementuak hartuko duen itxuraren erakusketa bat?


2009/11/01

Ideia garatzen...

Ideia garatzen hasterakoan, hartutako lehenengo erabakia (eta erabat baldintzatu gintuena) hurrengo hau izan zen: ez genuen gauza estanko edo trinko bat nahi. Guztiz kontrakoa baizik: elementu malgu bat, naturan eta hirian zehar banantzen zena.

Esan daiteke zerutik erortzen den margo tanta bat bezalakoa litzatekeela; erortzen doan bitartean konpaktua da, baina lekuarekin topatzean, sakabanatzen doa azkenean ia garrantzirik gabeko tanta batzuk utziz.

Ez genuen nahi leku bakar batean zentratzea, baizik eraikinaz baliatuz, espazio desberdinak sortzea bai parkeari begira, baita hiriari begira ere.

Beraz, programa jarraituz eta jerarkia bat mantenduz, gure "mantxari" forma emango diogu helburuak lor ditzagun.


2009/10/31

Estalkiaren maketa...


Mimbrearen bidez, entramatu bat sortu dugu. Barruko azalean, badaude egitura nagusi bezala funtzionatzen duten elementu batzu. Hauek perimetro guztian zehar errepikatzen dira: gurutze gangen nerbioak. Honen gainean, eta zurruntasuna emateko, entramatua sortu dugu "iluntasun" eta "misterio" itxura hori lortzeko. Esan daiteke, egitura lortzeaz gain, itxituraren zati bat lortu dugula ere.



2009/10/27

Espazio urbanoak...



TRES TIPOS DE ACTIVIDADES EXTERIORES

El entorno físico es un factor que influye en las actividades en diversas medidas y de diferentes maneras.
Las actividades exteriores realizadas en los espacios públicos se pueden dividir en tres categorías: actividades necesarias, actividades opcionales y actividades sociales.
Actividades necesarias (ir al colegio o al trabajo, salir de compras, esperar el autobús…) son más o menos obligatorias. Este grupo incluye la mayor parte de las relacionadas con la acción de caminar. Se ve influida tan solo ligeramente por el ambiente físico. Se realizaran durante todo el año y los participantes no tienen elección.
Las actividades opcionales, es decir, aquellas en las que se participa si existe el deseo de hacerlo o si lo permiten el tiempo y el lugar.
Las actividades sociales son todas las que dependen de la presencia de otras personas en los espacios públicos. Se producen en muchos sitios y se podrían denominar también resultantes; se desarrollan en conexión con las otras actividades porque las personas se hallan en el mismo espacio, se encuentran, se cruzan o simplemente están a la vista. Se producen de manera espontánea. Solo se realizan cuando las condiciones externas son favorables, cuando el tiempo y el lugar invitan a ello.
Los ambientes exteriores son de poca calidad, solo se llevan a cabo las actividades estrictamente necesarias. También habrá una amplia gama de actividades optativas.
El carácter de las actividades sociales caria dependiendo del contexto en el que se producen. En donde hay un número limitado de personas con intereses u orígenes comunes, las actividades sociales en los espacios públicos pueden ser muy completas.
En las calles céntricas de las ciudades, las actividades sociales generalmente serán más superficiales, una actividad social se produce cada vez que dos personas están juntas en el mismo espacio.
La vida entre los edificios abarca todo el espectro de ellas actividades, que se combinan para hacer que los espacios comunitarios de las ciudades y las zonas residenciales sean significativos y atractivos.


LA VIDA ENTRE LOS EDIFICIOS

Las oportunidades para reunirnos y realizar actividades cotidianas en los espacios públicos de una ciudad o un barrio residencial nos permiten estar entre otras personas. Estos modestos contactos son de “ver y oír”.
No sólo se vive en los edificios, sino también hay vida en los espacios creados por ellos.
Si no hay actividad entre los edificios, el extremo inferior de las escala de contactos también desaparece. La oportunidad de estar con otros de un modo relajado y cómodo y pueden surgir otras formas de contacto.
Los encuentros frecuentes relacionados con las actividades cotidianas aumentan las ocasiones de establecer contactos con los vecinos, los contactos que se desarrollan espontáneamente son muy fugaces…
Gracias a los medios de comunicación nos enteramos de los detalles más comunes pero igualmente importantes. Nos hemos encontrado con frecuencia en la calle se convierte en una persona a la que “conocemos”. La oportunidad de ver y oír a otras personas también puede proporcionar ideas e inspiración para actuar.
El automóvil ha provocado también que las ciudades se hayan vuelto más aburridas y monótonas. Esto pone de relieve otra necesidad importante, a saber, la necesidad de estimulo.
La experiencia de estar con otras personas supone una oportunidad particularmente animada y atractiva de recibir estímulos.
Las ciudades vivas, resultan siempre estimulantes porque son ricas en experiencias y es lo que buscamos.
Dondequiera que haya gente por lo general es cierto que las personas y las actividades humanas atraen a otras personas. La gente se siente atraída por la gente donde hay más cosas que ver: “la gente va donde hay gente”
Por ejemplo, los bancos que ofrecen una buena visión de las actividades circundantes se usan más que los bancos con poca o ninguna visión de otras personas. Los bancos con vistas a las sendas peatonales más transitadas son los que más se usan, mientras que los bancos orientados hacia las zonas con vegetación se usan menos. Las sillas de los cafés de todo el mundo están orientadas hacia la zona cercana de mayor actividad.
Las actividades humanas, el poder ver a otras personas en acción, constituían la principal atracción de la zona.

2009/10/25

Haztarnen erakusketarako estalkia...

Needle tower?

Tentsio desberdinez baliatuz, badirudi altzairuzko pieza zilindrikoak airean flotatzen geratzen direla. Irudi oso polita sortzeaz gain, hasiera batetik bilatzen ari ginen arintasuna lortzen da "grabitate ezaren" ondorioz.


Eraikin efimeroa?

Andy Goldsworthyk sortutako zur piezen entramatuaren bidez, eraikin efimero bat lortu genuen: museoa sortzen zen ehinean, estalki bezala funtzionatzeko eta ondoren behera bota, eta hutsune bat sortzeko.


Hainbat buelta eman ondoren, bata edo bestea aukeratzea buruhauste bihurtzean, konturatu ginen ez geundela bide egokia jarraitzen.

Hasiera batetik, adibide bat hartzen eta hori gure proiektuan ezartzen ibili ginen. Baina bata edo bestea aukeratzeko ordua iristean, ez ginen gai izan arrazoaiak emateko.

Proiektuari buelta eman behar zitzaion: ideia batetik hasi eta hori ARGI ETA GARBI izanda, orduan gure adibidea bilatu.

Hortan ibili ginen eta hurrengo hau da gure proiektuaren ideia nagusia: kontrasteekin jolastuko dugu; eliza batek guregan sor ditzakeen sentsazioekin. Mota honetako eraikin batera sartzean, iluntasuna, ixiltasuna, misterioa... pizten du guregan.

Beraz, hau bera da bisitariarengan sortu nahi duguna: kanpoko eta barruko aldearekin kontraesan bat sortzea. Formarekin aldaketa hori edo misterio hori sortu beharrean, sentsazioekin jolastuko dugu. Kanpoko aldetik estalkia irekia eta argitsua delaren itxura izango du, baina barrura sartzean kontrakoa gertatuko da: leku misteriotsu, ilun eta ixila izango da.

Hau lortzeko, zurezko entramatua erabili eta moldatuko dugu kontraste hori lortzeko.

2009/10/17

ESTRUCTURA METÁLICA DE DISEÑO PARA EL AYUNTAMIENTO DE NOAIN (NAVARRA)...

La empresa navarra OBENASA, adjudicataria del proyecto de construcción del nuevo Ayuntamiento de Noáin, ha encargado a Industrias Metálicas IMCA la fabricación y la colocación de la estructura metálica del edificio.
Se trata de una estructura metálica singular, que cubre externamente el volumen del edificio y que soportará una nube compuesta por enredaderas de parra. La parra trepará y cubrirá la fachada en verano, adquiriendo unos espectaculares tonos rojizos en otoño y dejando pasar la energía del sol en invierno.
De este modo, el Ayuntamiento estará perfectamente integrado en el entorno natural del Parque de los Sentidos.

2009/10/09

Gasteizen muralak...


Logroñoko partzela hutsak, medianerak... gora eta behera hitz egiten gabiltzanez, hemengo hau etorri zait burura:

Gasteizko alde zaharreko medianerak artisten mural bihurtu dira.

Horra hor lortutako emaitz bikaina.

2009/10/03

Gauzak ez dira uste bezala...


Lehenik eta behin itzalak sortzen duen lilura, ondoren identifikazioa, misterioa, objetua, distortsioa, eremua...
Gauza guztiek daukate zer egin bat.

2009/09/29

2009/2010 kurtsoko espektatibak...

Aurtengo kurtsoan aurretik landutako gauzak sakontzea, baita gauza berriak ikastea gustatuko litzaidake; horien artean espazio publikoak dira niretzat interesgarrienak.

Uste dut, orain arte, ez digutela behar bezala irakatsi nola egin. Izan ere, proiektu batean espazio ireki bat itxia den beste batekin egitea proposatzen digutenean, bigarrengo hau diseinatzen dugu lehengoz eta ondoren libre geratzen den zonaldea “kolonizatzen” dugu irizpiderik gabe eta ia ezer kontuan izan gabe.

Horregatik horri buelta ematea proposatzen dut; hau da, eraikina bigarren maila batean kokatzea eta libre geratuko den eremua lehenik eta behin tratatzea. Horretarako interesgarria iruditzen zait, bai irakasleen proiektuak, baita edozein lekutako adibideak ikustea eta aztertzea inbestigazio lan gisa.

Orokorrean, orain arte irakasteko erabili den metodologia aproposa iruditzen zait: proiektuan tratatu beharreko eraikin tipoen hainbat lanen erakusketa, noizean behin beste motatako eraikin edo proiektuak ikustea, hitzaldiren batean parte hartzea … Zuzentzeko era dela eta, modu indibidualean egitea iruditzen zait erosoena, nahiz eta publikoki egitea ere ideia ona iruditzen zaidan; horrela jendearen aurrean aurkezteko beldurra ken dezakegu pixkanaka- pixkanaka eta aldi berean, beste kide batek egindako akatsak gurean ere ikus ditzakegu.